4 oktober dierendag, de dag dat de kooien eindelijk weer opengingen en de bridgers de spelwei bij Sjeff in dartelden en elkaar vrolijk na een half jaar weer in het hart sloten. Een mooi aantal was eerder losgelaten uit de stal om het diner in de 19e te genieten, wat zeer beviel.
De koffie duurde wat langer omdat er wat te veel stof op de harde schijven van de computer was komen te liggen, maar vooral omdat kloppend hart Ben Bleeker na vele jaren het organisatorisch stokje heeft overgedragen en de deels vernieuwde commissie in vuur en vlam stond om de avond optimaal te laten slagen.
Ben heeft van de rust die hij nu heeft samen met vrouw Elly, die gelukkig nog wel mee organiseert, gebruik gemaakt, sommigen zeggen misbruik, om heel goed tellend de 50% prijs in de wacht te slepen.
De avond verliep verder soepel, bitterballen vlogen regelmatig in het rond, bridgeafspraken werden afgestoft, oude bridgeruzies werden met verve van stal gehaald, tegenpartijen zagen hierdoor vaak met genoegen hun percentages stijgen en uiteindelijk kwam er zonder problemen een uitslag voor de A- en B-lijn.
De prijzen werden aan de ene kant van het spectrum met grote dank ontvangen. Ondanks percentages tot 2 cijfers achter de komma wisten twee paren samen de eerste prijs te bemachtigen in de B-lijn, niet wetend wat hen te wachten staat bij promotie naar de A-lijn, waar de A-beesten hen hongerig met bloeddoorlopen ogen staan op te wachten.
Wel opvallend is dat een groot deel van de commissieleden, die zich smieperig in de A-lijn hadden weten te manoeuvreren (nee hoor), zich aan het eind van de avond terugvonden in de laagste regionen en zich klaar kunnen maken om toe te treden tot de, naar velen zeggen, veel gezelliger B-lijn.
Een kwalitatief onderzoek bij oud C-spelers heeft opgeleverd dat het ook voor hen goed toeven is in de B-lijn en bij menig verjaarspartijtje deze promotie met oehs en ahhs werd ontvangen. Concluderend kan het spelen in twee lijnen als een succes worden bestempeld.
De kop is er af en op naar de staart, maar dat duurt gelukkig nog even.